آموزش در زندگی و شخصیت فرزندان نقشی اساسی دارد و آنان را در روابط اجتماعی و خودسازی كمك می‌كند. فرزندانی که در دوران کودکی بهره‌ای از دانش و بینش نیندوخته‌ و عمر را مدام به بازی و تفریح گذرانده‌اند، افراد موفقی در جامعه نخواهند بود.

4. علم‌آموزی

آموزش در زندگی و شخصیت فرزندان نقشی اساسی دارد و آنان را در روابط اجتماعی و خودسازی كمك می‌كند. فرزندانی که در دوران کودکی بهره‌ای از دانش و بینش نیندوخته‌ و عمر را مدام به بازی و تفریح گذرانده‌اند، افراد موفقی در جامعه نخواهند بود.

از این‌رو، يكی از مهم‌ترین حقوق کودکان، فراهم ساختن زمینه آموزش و پرورش آنان است. امام حسن(علیه السلام) به فرزندان خود و برادرش فرمودند:«إِنَّكُمْ صِغَارُ قَوْمٍ‏ وَ يُوشِكُ أَنْ تَكُونُوا كِبَارَ قَوْمٍ آخَرِينَ فَتَعَلَّمُوا الْعِلْمَ...؛^[1]شما خردسالان این نسل هستید و امید است که بزرگان نسلی دیگر باشید، پس دانش بیاموزید!»

گرچه علم‌آموزی بر همگان لازم است و کوتاهی والدین در علم‌آموزی فرزندان غیر قابل جبران می‏باشد؛ اما لزوم ادامه تحصیل فرزندان یتیم توجه ویژه‌ای می‌طلبد و به مراتب ضروری‌تر است؛ چراکه درس خواندن آنان از طرفی، و لطف و عنایت ویژه خداوند متعال به آنان از طرف دیگر، عامل پیشرفت فوق‌العاده آنها می‌شود.

اميرالمؤمنين(علیه السلام) می‏فرمایند: «مَنْ لَم يَتَعَلَّمْ فِي الصِّغَرِ لَمْ تَقَدَّمْ فِي الْكِبَر؛^[2] کسی که در کودکی درس نخواند، بی‌گمان در بزرگسالی پیش نمی‌افتد.» کم نیستند یتیمانی که با تلاش و کوشش، و لطف و عنایت الهی مدارج عالی را پیموده و کشور خود و گاه جهان را تحت تأثیر خویش قرار داده‌اند.

از میان ده‌ها عالم برجسته که در کودکی یتیم بوده‌اند و با حمایت مادران آگاه و تشويق مؤمنان، علما و روحانیان به تحصیل علم روی آورده‌اند، می‌توان به نام: زين الدين عاملی (معروف به شهيد ثاني)، شيخ محمد قوامی (معروف به ملاصدرا)، محمد (ملا محسن) فيض کاشانی، محمدباقر (وحيد بهبهانی)، ملاهادی سبزواری، سيد محمدحسن حسينی (ميرزای شيرازی)، ملا حبيب‏الله شريف كاشانی، سيد محسن حكيم، شيخ عبدالكريم حائری (مؤسس حوزه علمیه قم)، آقا ضیاءالدین عراقی، سيد جمال‌الدین گلپايگانی، سيد محمود شاهرودی، سيد احمد خوانساری، سید جواد خامنه‌ای (پدر بزرگوار رهبر انقلاب اسلامی(حفظه الله))، سيد محمدرضا گلپايگانی، امام خمينی، سيد محمدحسین طباطبايی، سيد اسدالله مدنی، سيد مرتضی حسينی مرعشی نجفی، سيد محمدحسن الهی طباطبايی (برادر علامه طباطبایی)، سيد عبدالحسين دستغيب (شهید محراب)، شيخ حسين غفاری، محمدابراهیم آيتی، سيد مجتبی نواب صفوی، سيد مهدی يثربی، سيد عباس خاتم يزدی، سيد محمدباقر صدر#و... اشاره کرد.^[3]

به یقین، هیچ یک از کسانی که فرزندان یتیم فوق را به سوی تحصیل علوم دینی تشویق کرده‌اند، از آینده درخشان آنان آگاهی نداشته‌اند و آنان در کنار زحمت و پشتکار، مشمول لطف خاص الهی قرار گرفته‌اند و به مراحل بالای علمی رسیده‌اند.

به نظر می‌رسد ما نیز می‌توانیم با تشویق و هدایت جوانان و نوجوانان، به خصوص فرزندان یتیم، به ادامه تحصیل در حوزه‌های علوم دینی، به سربازان امام زمان(علیه السلام) بیفزاییم و چه‌بسا هر یک از آنان جزء چهره‌های ماندگار و اثرگذار جهان تشیع باشند.

البته جای تردید نیست که ادامه تحصیل پس از وفاتِ نان‌آور خانه مشکلاتی فراوانی را برای خانواده به همراه دارد؛ اما به یقین آثار تحمل این سختی‌ها جبران کننده تمام آن مشکلات و سختی‌ها خواهد بود، پس مادر و نزدیکان کودک و نوجوان یتیم موظف‌اند که مدرسه و معلمینی را که در ارتباط با فرزند یتیم هستند، در جریان وفات پدرش قرار دهند تا عکس‌العمل مناسبی با او داشته باشند؛ چراکه امکان افت تحصیلی، برداشتهای متفاوتی در ذهن معلمان ایجاد می‌کند و درک موقعیت دانش‏آموز و حمایت آنها در چنین شرایطی بسیار تأثیرگذار است.

این خبر فاقد نظر می باشد

...در حال ثبت نظر